Cok acik söylüyorum Darren Arnofsky'i sevmem. Mesela bana kahve ismarlamak istese bir an düsünürüm. Bu adam Requiem For a Dream adli filmi cekerek bana birkac saatlik büyük bir izdirap yasatmisti. Eve gittiğimde kekeliyordum. Ee niye sinemadan cikmadin diyecek olursaniz; film festivalindeydim, cocuktum, festival izleyicisinden korkuyordum.
Bu animin üzerinden yillar gecti ve gectigimiz cumartesi günü geldi.
Karsimda Darren'in son filmi The Fountain. O bana bakiyor, ben ona. Bir cesaret koydum.
İlk 3 dakika icerisinde tamamen ekrana kitlendim. Soyle oyunculuk, böyle cekimler demeyecegim, diyemiyorum. Bir bucuk saatlik filmle ben agzimin payini aldim.
The Fountain daha önce izledigim hicbir seye benzemiyor. Bay E de benzemiyordu ama carptirmayin. Yüreginizin kaldirabilecegi bir dönemdeyseniz izleyin diyorum.

here is the deepest secret nobody knows,
here is the root of the root and the bud of the bud
and the sky of the sky of a tree called life;
which grows higher than the soul can hope or mind can hide
and this is the wonder that's keeping the stars apart.
i carry your heart, i carry it in my heart.